Beethoven

Zdecydowałam się zostawić te zdania, które napisałam o Becie tworząc tego bloga. Niżej trochę świeższe (2025 r.) słowa.

Pies rasy border collie zawsze był moim marzeniem. Dzięki znajomym, po wielu telefonach, udało nam się dotrzeć do miotu Mango Blossom. Wtedy jeszcze nic nie było pewne. Po pewnym jednak czasie mała puchata, czarno-biała kulka, o której mówiliśmy „Pan z Nutką” zawitał w naszym domu. Beethoven nie jest psem idealnym, ja jednak kocham go całą sobą. Ma dobre popędy, jednak jego nieufność wobec ludzi i niepewność daje się we znaki. Potrafi reagować agresywnie na przekraczanie swoich granic, jednak ludziom i psom, które zna pozwala na więcej.
Rozwiązując problemy Beethovena, często rozwiązuje też wiele własnych. Dzięki Betowi uczę się cierpliwości, wyrozumiałości, a przede wszystkim szacunku wobec istoty, której nie do końca rozumiem. Dobra relacja jest w końcu oparta na współpracy.

Rozwijamy się w kierunku dogfrisbee, ale najważniejsza jest dla mnie dobra zabawa i komfort Beethovena w tym wszystkim. Zaczęliśmy z rozmachem i przez nadmiar presji Beethoven zaczął się gasić – stąd frisbee jest teraz naszym konikiem, który powoli odkręcamy i zamieniamy w przyjemną zabawę.
Zośka, rok 2017-2018

Cóż ja mogę Ci, Wam powiedzieć. Najkochańszy gamoń i demon, bestia, słodziak i milion innych rzeczowników, którymi lubię go w wolnej chwili obrzucać. Lat prawie dziesięć, masa kilometrów w łapach i dużo różnorodnych doświadczeń w głowie.
W zależności od mojej restrykcji żywieniowej lub wyjazdów do rodziny, 22 do 25 kilogramów sceptycznego wobec nowości biało-czarnego psiaka, który kocha zabawę i jedzenie, a nie lubi obcych mu rąk i większej części psów.

Niezmordowany podróżnik (w pociągu, samochodzie, metrze, autobusie), który zwiedził wiele zakątków Europy, a i za granicą bywał. Dzielny i zdrowy (dajcie bogowie jak najdłużej) były zawodnik dogfrisbee, obecnie amator łapania dysków bez presji – okazuje się, że gdy człowiek posprząta sobie we łbie, odpuści, trochę dojrzeje i dorośnie, to się da. Niesamowite, nie?

Wiele o nim wpisów napisałam, można poczytać. W razie chęci strona ta będzie wzbogacana o kolejne peany na cześć psa, którego kocham całym sercem i nie za bardzo chcę sobie wyobrażać życie bez niego. Czy sama tego wizja wystarcza, żeby oczy wypełniły się łzami? Domyślcie się sami.

Wymiary:
22-23 kg i 56 cm w kłębie