Przejdź do treści

Książki | Podróże | Pies | Studia

Blog
Nowinki
O Mnie
- Kontakt i Współpraca
- Beethoven

Search for:

Search for:

Blog
Nowinki
O Mnie
- Kontakt i Współpraca
- Beethoven

wakacje

Wakacyjne plany

Wakacyjne plany

Wakacje… Dwa miesiące luzu i chilloutu <3 Fantastycznie! Ale co tak właściwie planujemy?

Share this:

Click to share on Facebook (Opens in new window)
Click to share on Twitter (Opens in new window)
Click to share on Pinterest (Opens in new window)
Click to share on Tumblr (Opens in new window)
Click to print (Opens in new window)

Dowiedz się więcej

Szukaj...

Instagram
Facebook
Goodreads
LinkedIn
Mail

Kategorie wpisów:

Kategorie

Najpopularniejsze wpisy

[Recenzja] Szelki dla psa Truelove Security
Nauka angielskiego inaczej - pomysły i sposoby Zośki
Bukowina Tatrzańska z psem
Kraina lessowych wąwozów - Kazimierz Dolny z psem
[Recenzja] Karma Canagan Grass-Fed Lamb

Ostatnio czytane (Goodreads)

bthegreat_pl

Napisałam wpis o ostatnich przygodach z Beethoven

Napisałam wpis o ostatnich przygodach z Beethovenem.

"Zwykle wszystko zaczyna się od bum. Wielkiego bum, mniejszego bum – wystarczająco dużego, żeby zabolało. Takiego, po którym nie ma żadnych wątpliwości, trzeba zebrać co się da i działać w nowej rzeczywistości.
A u nas zaczęło się od dziwnej nocy."

"Z moich obserwacji wynika, że Bet kocha spać na łóżku.
Jednocześnie temat jest drażliwy, bo na łóżku w lecie może być trochę za ciepło i wtedy należy wczołgać się pod łóżko. W zimie temperatura już nie przeszkadza, ale za to obecni są inni wrogowie – ludzie. A konkretnie ich kończyny. Stopy."

"Bet wyglądał w nich przeuroczo i jeśli to nie jest „szybki” pies w „szybkich” okularach, to się nie znacie."

"(...) a także powoli wraca do biegania z człowiekiem (mną, bo miał zacząć z najwolniejszym ogniwem i jakoś tak w mojej rodzinie wyszło, że jestem to ja)."

Zapraszam (link w opisie, link w poście).

https://bthegreat.pl/2025/02/02/o-tym-jak-bet-zostal-szybkim-psem/

W wieku dziewięciu lat Pan Pies doczekał się sw

W wieku dziewięciu lat Pan Pies doczekał się swojej pierwszej kurtki. Jest niebiesko-zielona, z wężami i różowymi kwiatuszkami, i kosztowała mnie 100zł na Vinted. Nie żałuję niczego.

Na spacerach dostajemy różne spojrzenia. Pierwszą grupą to te powątpiewające wyrazy twarzy, przewracanie oczami i grymasy. No w dupach się poprzewracało, żeby pies z taką ilością sierści w zimę w kurtce chodził. A spójrzcie na tą laskę, jak się do niego uśmiecha. Dumna jest z siebie, jak nic. I pewnie “psynek” na niego woła!

Gdy miniemy gburów, trafiamy na te rozczulone twarze, szerokie uśmiechy lub subtelne błyski w oku. Komuś się zrobiło milej, że zobaczył uśmiechniętego pieska w kolorowej kurtce. Myślę, że zaliczam się do tych osób.

Rozumiem, że to w trosce o pieski te wszystkie czepiające się komentarze, ale słuchajcie - wyluzujmy trochę, nikomu się krzywda nie dzieje, a tak naprawdę nie znamy powodów. U nas padło na kurtkę, bo jednak wiek zaczyna przypominać, że bliżej mu do liczby dwucyfrowej, więc grzecznie grzejemy kręgosłup i stawy, nawet jeśli wymaga to wdzianka na spacerze.

Jakie jest zdanie Beethovena?
Pierwsze: obrzydlistwo, czemu mi coś założyliście.
Drugie: w sumie ciepło, idziemy na spacer? A może jeszcze jedna rundka po parku?

W takich chwilach nic więcej mi nie potrzeba. Szczęśliwy pies i szczęśliwa ja (bo wygląda w niej pociesznie).
Więc łapcie uroczego psa, bo kogo nie spytam, to ten styczeń wcale nie taki łatwy i kolorowy.
Trzymajcie się.

P.S. Może i mogłaby być trochę dłuższa, ale prawda jest taka, że Bet w niej śmiga, ruchów nie ogranicza i jak mogłam wydać stówkę za piękną i porządną kurtkę @psyjaciele_com, to wilk syty i owca cała. Z drugiej ręki rzeczy cieszą bardziej!

Cześć, napisałam coś. Krótkiego. W długich z

Cześć, napisałam coś. Krótkiego. W długich zdaniach rzecz jasna, bo jakże by inaczej, ale według mądrych wtyczek do przeczytania w trzy minuty.

"Każdy zna takie dni.
Budzik dzwoni za wcześnie. Za oknem ciemno i mokro, albo co gorsza wieje tak, jakby nadchodził koniec świata. (...)"

"Tosty się przypalą, dłoń oparzy wrzątkiem, kawa źle zmieli albo w ogóle szlag by to trafił, bo ostatniemu jogurtowi w lodówce po otwarciu bliżej do broni biologicznej niż śniadania.
I wtedy łatwo jest pomyśleć, że ten los działa nam na nerwy."

"Kiedyś powiedziałam sobie, że dla łatwości czytania, może powinnam pisać krótsze zdania. Jak widać, idzie mi zniewalająco dobrze."

https://bthegreat.pl/2025/01/07/te-dni/
(Link jak zawsze znajdziecie też w opisie czy po prosto na blogu)

Beethoven kończy dziś 9 lat. W ciągu ostatnich

Beethoven kończy dziś 9 lat.

W ciągu ostatnich miesięcy między innymi przeprowadził się, pojechał nad Bałtyk, był dla mnie najlepszym kompanem w pisaniu pracy licencjackiej i po wielu latach wrócił w Karkonosze.

W tychże Karkonoszach zdobył Śnieżne Kotły, hasał po górach okalających Jelenią Górę, pił wodę z górskich strumieni, obdarzał mnie pełnym zażenowania spojrzeniem, gdy w odróżnieniu ode mnie bez problemu wbiegał na szczyty i spał w pociągach. Ale przede wszystkim, bawił się świetnie. Kilkukrotnie w tym roku łapałam się na tym, że to już prawie dziewięciolatek, że nie wiem ile nam zostało, że senior - wiek to tylko liczba. Dopóki zdrowie pozwoli, będziemy razem podbijać górki i dołki, spacerować po Warszawie i burkać na psy sąsiadów.

Dzięki Bet, że jesteś tu ze mną. Życie z Tobą ma tak wiele barw.

Dlatego cieszcie się swoimi psami i pocałujcie je ode mnie w czoło. Dziś nie robimy nic niesamowitego z okazji urodzin Beta - on śpi schowany za zasłoną, ja leżę w łóżku i próbuję wyzdrowieć. Raz na jakiś czas podrapię go za uchem lub rzucę ukochaną keczusię. Bo są też takie dni.

Cieszę się, że w obliczu tych powodzi udało nam się zobaczyć piękny kawałek Polski i wesprzeć lokalną turystykę. Galeria Hauptmanna w Jagniątkowie. Kawiarnia Lokalna w Sobieszowie. Kawiarnia Bohema w Cieplicach. Jeździliśmy łącznie sześcioma pociągami, zwiedzając te i inne miejsca - oczywiście z psem. Planując swoje przyszłe wakacje i wyjazdy, pamiętajcie o tych regionach.

A Tobie Beto z okazji urodzin życzę zdrowia, bo ze wszystkim innym sobie poradzimy. Bo kto, jak nie my? ❤️

Niech Was oburzona Zośka nie zmyli, mam się dobr

Niech Was oburzona Zośka nie zmyli, mam się dobrze.

Spędziłam zeszły weekend na wyjeździe szkoleniowym Warszawskiej Akademii Młodych Liderów 8.0 i tam powstało to piękne zdjęcie. Jestem nim zachwycona i uważam, że wspaniale oddaje moją bezpośredniość, bogatą mimikę i brak oporu do zgłaszania sprzeciwu ;)) Z tego wyjazdu wyniosłam dużo więcej niż samo to zdjęcie: wiedzę, relacje (może nawet przyszłe przyjaźnie!) i kilkudniowe przeziębienie. A tak na poważnie, było to niesamowicie odświeżające doświadczenie i jestem zaskoczona z jaką otwartością do niego podeszłam. Skupiłam się na słuchaniu zamiast gadania. To nie jest domyślne dla mnie podejście: uczę się, że tak wiele osób ma coś cennego do powiedzenia, że warto zadbać o przestrzeń, w której będą mogli się tym podzielić. Zaczęłam wdrażać większą uważność na siebie i innych: na robienie przerw na ładowanie baterii, na różnorodne potrzeby, na indywidualne perspektywy.
Cieszę się bardzo, że mogę brać udział w tegorocznej edycji WAML-a i myślę, że wiele mnie nauczy. Już nauczyła!
Tyle ode mnie, miłego dnia :))

P.S. Pierwsze zdjęcie - oburzona Zosia. Drugie zdjęcie - Zosia w lubianej przez siebie roli, czyli dzieląca się refleksjami po ćwiczeniu. Zabieram ze sobą ten nawyk, żeby świadomie zastanawiać się, co poszło dobrze, co poszło źle i co można zmienić. Pomyśleć, a potem podzielić się tym z grupą, z zespołem. Posłuchać siebie nawzajem. Świetna sprawa. Trzecie zdjęcie - wybrana przeze mnie ilustracja, której użyłam, by podsumować wspólnie z grupą wyjazd.

P.P.S. Mniej mnie tu - świadomie. Dobrze mi zrobiło odinstalowanie Facebooka i Instagrama. Mam aplikację LinkedIna, ale też momentami skłaniam się ku jej odinstalowaniu - ze względu na swoją naturę, ale i na to jak zostały zaprojektowane te aplikacje, trudno mi się od nich oderwać. Wciągają aż zanadto skutecznie. A szkoda życia!
Dlatego piszę to na laptopie i wrzucam przez takie sobie środowisko Meta - im mniej przyjemne i estetyczne narzędzie, tym mniej chętnie z niego korzysta ;))

Napisałam kilka (-set) słów o książkach z cyk

Napisałam kilka (-set) słów o książkach z cyklu "Zanim wystygnie kawa". Bez zdradzania treści, z moimi wnioskami i motywami, które chwyciły mnie za serce. Wiecie, tak po mojemu. Link, jak zawsze, znajdziecie w opisie profilu.

"To nie będzie typowa recenzja. Choć czy jakikolwiek mój wpis o książkach pod taką „typową” recenzje podpada? Zostawiając to pytanie bez odpowiedzi, chciałabym się podzielić kilkoma moimi spostrzeżeniami na temat książek z tego cyklu. (...)

Kończę książkę zanim minutnik informuje mnie, że czas wychodzić. Krążąc między regałami zauważam, że obok mnie miejsce ma pierwsza, może druga randka. Uroczo wymieniają się pierwszymi pytaniami, oboje pełni entuzjazmu. Na stoliku stoją dwie gorące czekolady. Może jest to napój tego wieczoru.
(...)

Toshikazu Kawaguchi ustami swoich bohaterów opowiada o tej stracie tak, że zostaje ona oswojona. Nie zdejmuje wagi z tych wydarzeń, nie próbuje umniejszyć niczyim doświadczeniom. Przybliża tą stratę. To cierpienie, gniew, te żale, smutki i niekończące się wyrzuty sumienia. W swoim świecie stwarza postaciom możliwość na zaznanie pewnego rodzaju dopełnienia, domknięcia. (...)"

https://bthegreat.pl/2024/03/16/cykl-zanim-wystygnie-kawa-czyli-czas-straty-i-akceptacje/

#Bojkotujęhasztagi #Niezamierzamsięnimiprzejmować #miłejlektury!

Niemożliwe się stało, napisałam wpis. A nawet

Niemożliwe się stało, napisałam wpis. A nawet dwa, ale nie będę publikować obu za jednym zamachem, bo to już by było szaleństwo. Miłego dnia ;))
(link w opisie profilu)

"Napisałam ostatnio, że nie siedzę w psim świecie tak, jak kiedyś i dostałam wiadomość: „Co przez to rozumiesz?”. Wiadomość bardzo sympatyczną, ale jednak w dużej mierze niespodziewaną. Zaczęłam myśleć.

(...) Żeby było jasne: Beethoven ma się świetnie. Gdy piszę te słowa, przewraca się właśnie z boku na grzbiet, moszcząc się pomiędzy poduszką a kocem na moim łóżku. Znaczy się, naszym łóżku. Nie ma co się łudzić, skoro potrafi zabrać ponad połowę dostępnej w nim przestrzeni.

(...) Z czasem nauczyłam się, że interesuje mnie zbyt wiele rzeczy, że chciałabym spróbować tak wielu z nich. I części z nich pogodzić się z psem nie da. Albo przynajmniej z psem reaktywnym ;))"

https://bthegreat.pl/2024/03/11/nie-siedze-w-psim-swiecie-tak-jak-kiedys/

#chrzanićtehasztagi #starczy

„Piszę, bo nie pisałam od dawna. Znaczy, wedł

„Piszę, bo nie pisałam od dawna. Znaczy, według kalendarza to „dawno” to dosłownie 3-4 dni, ale mam wrażenie, że pod przykrywką kilku dni kryją się tygodnie wrażeń.”

3.03.2024 r., zapiski z pamiętnika.

Czasem są takie dni, którymi zasłaniają się całe tygodnie. Tygodnie, które czuć jak miesiące. Lata, które mogłyby być dekadami. Spodobał mi się ten fragment już w chwili, gdy postawiłam ostatnią kropkę. Więc dzielę się. Może i do Was przemówi.

Zdjęcie: śnieżny Beethoven, 19.01.2024 r., Warszawa

-.-.-..-.-.-.-.-.-.-.-

Border collie • słodki piesek • poranki

#przyjacielpies #bordercolliepolska #kochammojegopsa #zwierzakikfs #happydoghappylife #szczęśliwypies #bordercolliephotos #bordercolliesoftheworld #piesekwarszawski #parkday #walkingaroundthecity #śnieżnie #spacerpoparku #mroźno #snowyweather #snowisfalling #simplemoments #doginsnow #dogsoutside
#bordercolliesrock #bordercollieslovers #doginfluencer #blackandwhitebordercollie #dogphotooftheday

Krótka (w moim mniemaniu) historia o książce, k

Krótka (w moim mniemaniu) historia o książce, którą bardzo chciałam kupić.

Zaczęło się od okładki, która mignęła gdzieś na mieście, gdzieś w internecie. Potem sygnały od znajomych, że czytali i że warto. Nigdy nie wpadła mi do głowy, gdy przeglądałam Legimi - zresztą do dziś nie wiem, czy jest ona na tej platformie. Wszystko, dla mnie, zaczęło się od grudniowej wizyty w ulubionej księgarni.

Macie ulubioną księgarnię? Nie chodzi o najniższe ceny, o największą popularność czy wygrywane konkursy. To taka księgarnia, w której za każdym razem znajdziecie dla siebie książkę. Przykuje wzrok okładką, będzie leżała w idealnym miejscu lub Wasze nogi same Was do niej bezwiednie zaprowadzą.

Tego dnia, w tej księgarni, w ręce wpadła mi „Before your memory fades”. Zadzwoniły dzwony w odległym kościele mojej mózgownicy i bez większego wahania dokonałam zakupy - nie dość, że kojarzyła mi się dobrze, to jeszcze była po angielsku (a po angielsku lubię czasem poczytać, szczególnie w papierze, bo w Legimi są tylko książki po polsku). Ile zajęło mi zorientowanie się, że to, jakby to ująć, trzecia książka z serii? Kilka godzin.

Nie była to przyjemna chwila, gdy rozwalona na łóżku przykryłam się kocykiem, wzięłam książkę do ręki i… coś mnie tknęło. Kilka minut później nie było wątpliwości. Nie od tej książki powinnam zacząć, mam wdrukowane w swojej małej (dużej) główce, ze książki czyta się po kolei.

Kilka dni później wróciłam do księgarni tylko po to, by zakupić drugą część z serii. Pierwsza była, ale po polsku, a jak już zbierać całą serię, to co to za pozbawiony ładu i składu pomysł, by mieszać w ramach niej języki? Jeszcze aż tak nie oszalałam.

Dostanie trzeciej książki, a de facto pierwszej części z cyklu, zajęło mi kolejne dwa miesiące. Ale dotarła. I dziś została przeczytana.

/część druga w komentarzu, bo instagram ma jakiś żałosny limit znaków/

Zobacz więcej... Obserwuj nas!

Archiwa

Copyright © 2025 B The Great. Powered by Zakra and WordPress.

Przewiń na górę